Team coaching in medische vakgroepen; issues
Onrust in de vakgroep of gedoe met je collega’s vreet energie. Het is een lastig onderwerp om onderling aan te pakken en daarnaast heeft iedereen het sowieso al druk genoeg. Vaak wordt het dus – te lang – verdrongen.
In mijn begeleiding van heel veel medische maatschappen en vakgroepen in meer dan 25 ziekenhuizen kom ik vaak één of meer van de volgende onderstaande factoren in gedoe tegen;
- de onderlinge communicatie is ineffectief (“praten óver in plaats van mét”)
- er is onvoldoende onderling vertrouwen (soms ook “oud zeer”)
- afspraken worden niet nagekomen en er wordt vermeden elkaar hier op aan te spreken of het loopt juist uit de hand. Zie ook blog: elkaar aanspreken zonder escalatie.
- discussies over lastige onderwerpen worden vermeden met als resultaat gemis aan slagvaardigheid en vooruitgang
- “los zand” na fusie en werken op meerdere locaties
- langdurige afwezigheid van een collega; hoe ga je hier tijdens en vooral na terugkeer mee om als vakgroep? Zie ook blog: Collega maat burn-out en dan?
Te verwachten resultaat:
- met nieuwe energie, collegiaal samenwerken; meer cohesie
- effectievere samenwerking
- meer begrip voor elkaar en de onderlinge verschillen
- betere erkenning en inzet van elkaars kwaliteiten
- duidelijke opbrengst en borging.
Team coaching medische vakgroepen; visie en aanpak
Een team bestaat uit leden met verschillende karakters, talenten en eigenaardigheden. Het is niet gek dat daar wrijving kan ontstaan, met name in veranderende omstandigheden zoals bijvoorbeeld de (gedwongen) komst van nieuwe collega’s.
Juist dan is het goed om op tijd te investeren in een goede sfeer waarin je ook lastige issues goed met elkaar kan bespreken. Waarin je ruimte voelt om je mening te kunnen geven, zonder daarop afgerekend te worden. Waar iedereen uitgaat van elkaars goede intenties en rekening houdt met elkaar. Waar het waarderen en inzetten van individuele verschillen en kwaliteiten aandacht heeft.
Onder meer Google heeft een aantal jaar geleden onderzoek gedaan, naar wat een team succesvol maakt; “Project Aristotle”. In het kort wijst ook hun onderzoek uit dat niet zozeer de individuele expertises, maar met name de sfeer en interactie in de groep bepalend is voor een optimaal presterend team.
Als je elkaar werkelijk vertrouwt, kunnen stevige discussies prima gevoerd worden. Als dan ook nog ieders argumenten in het proces van besluitvorming meegenomen worden, zal iedereen zich betrokken voelen. Dan zal ook iedereen zich verantwoordelijk voelen voor de genomen besluiten. En als dat allemaal gebeurt, gaat het ook lukken om elkaar te houden aan de gedragen afspraken.
Dat dit noch vanzelfsprekend, noch gemakkelijk is, begrijp ik heel goed en is dan ook het onderwerp waar ik veel teams in begeleid. Niet alleen als coach, maar ook vanuit mijn achtergrond als mediator/jurist zorg ik ervoor dat benoemd en besproken wordt wat er echt toe doet.
In mijn begeleiding van teams focus ik vooral op de onderlinge interactie. Hoe reageert men op elkaar, welke aannames leven er over en weer en wat zijn de versterkende mechanismen die maken dat er zoveel goede intenties sneuvelen?
Welke patronen houden het ervaren probleem in stand? En vooral; hoe kan je hier beweging in krijgen? In een negatief patroon ontstaat in interactie met de ander vaak van beide kanten meer-van-hetzelfde-gedrag, in de hoop dat de ander “het eindelijk eens gaat begrijpen”. Zie ook: Patronen ontdekken helpt.
Een systemische aanpak gaat er van uit dat iedereen een eigen rol en verantwoordelijkheid heeft in zowel het in stand houden van de huidige situatie als de mogelijkheid om daar verandering in te brengen. Er is niet één “schuldige”, maar de groep kan als geheel in een negatieve spiraal zijn beland. Een positieve verandering is dan ook niet afhankelijk van één of enkele individuen, maar van ieders persoonlijke bijdrage in de groep als geheel. En ook dat werkt mee aan de groepscohesie.
Juist als er al allerlei pogingen zijn gedaan om hier verbetering in te brengen, en het zet geen zoden aan de dijk, blijkt deze aanpak van de groep een aanzet te zijn tot een cultuuromslag waarin weer effectiever en met meer plezier met elkaar samengewerkt kan worden.
Aanpak:
Mijn aanpak is no-nonsense en oplossingsgericht. Bespreken wat er nodig is, maar ook aandacht voor wat goed gaat en hoe je hier meer gebruik van kan maken. Elke begeleiding is op maat en is voor elke groep weer anders, al naar gelang de dynamiek en/of problematiek in de groep. Dit houdt ook in dat ik flexibel ben in mijn (voorbereide) programma en me aanpas aan wat er in het moment nodig is.
Na een kennismaking waarin het wederzijdse commitment wordt besproken, stuur ik een offerte. Vervolgens ziet een begeleiding er doorgaans zo uit: individuele input van elke deelnemer vooraf, wat ik (geanonimiseerd) meeneem om met elkaar het inzicht te verdiepen in de groepsdynamiek, gevolgd door gerichte gesprekken en werkvormen in de groep om deze te optimaliseren en borging daarvan.
In onderling overleg stellen we samen vast hoeveel en op welke momenten er tijd geïnvesteerd kan worden. In circa 2 à 3 bijeenkomsten wordt vaak een goede aanzet tot een ontwikkeling gemaakt, waar de groep zelf mee door kan gaan. Aan het einde van de begeleiding bespreken we welke acties door de groep opgepakt gaan worden om de opbrengst te waarborgen. Een aantal maanden na de laatste bijeenkomst evalueren we samen het proces.
Deze aanpak blijkt zeer geschikt voor medici met weinig tijd én voor grotere vakgroepen (ca. 10-20 pp).
Chirurg gefuseerde maatschap in team coaching: “Onder jullie begeleiding heb ik nu eindelijk het gevoel dat we verder komen”. Deze maatschap (20+) had al een ander coaching traject achter de rug (ruim een half jaar), maar het onderlinge vertrouwen was niet verbeterd. Wij hebben ons op de “onderstroom” geconcentreerd en een begin gemaakt van waardering voor elkaars kwaliteiten en verschillen (in twee maanden; 3 bijeenkomsten).
Lees ook: teamcoaching medische fusie vakgroep
en andere referenties.
Achtergrond en ervaring Gabrielle Vergroesen
Liefde voor het vak, hart voor je patiënten en de gedrevenheid van artsen is mij met de paplepel ingegoten. Zelf ben ik via (ook leuke) omzwervingen bij de internationale tak van een grote bank en de advocatuur, sinds 2010 (ook) professioneel met artsen bezig.
Thuis en in mijn directe omgeving hoor ik veel over de up’s en down’s van samenwerking in het ziekenhuis, het contact met IGJ, de RvC en de RvB als je in het stafbestuur of MSB zit, om medisch manager of voorzitter te zijn van een grote, gefuseerde club en hoe het is om een tuchtklacht te moeten ondergaan. Om die laatste reden ben ik mondelinge vooronderzoeken gaan voorzitten in het Medisch Tuchtcollege A’dam, met de insteek om (onder meer) meer begrip tussen patiënt en arts te laten ontstaan.
Ik gun het artsen om zo min mogelijk gedoe te hebben in hun werkomgeving. Om effectief en met plezier samen te werken met collega’s – en ook wat energie voor thuis over te houden.
Als je even wilt overleggen over jouw casus, ben ik bereikbaar op de volgende telefoonnummers: 020 – 8896585 (kantoor) of 06-23260091 (mobiel)
Gabriëlle Vergroesen
“Authenticity is a collection of choices that we have to make every day. It’s about the choice to show up and be real. The choice to be honest. The choice to let our true selves be seen.”
Brené Brown, hoogleraar aan de Universiteit van Houston, en bekend om haar TED talk, “The Power of Vulnerability.”